สวิตช์อีเธอร์เน็ต 1000M

อีเธอร์เน็ตในรถยนต์
โปรโตคอลอีเทอร์เน็ตแบบดั้งเดิมใช้การตรวจสอบการเข้าถึงหลายช่องทางและเทคโนโลยีการตรวจจับข้อขัดแย้งของผู้ให้บริการ ดังนั้น ความต้องการแบบเรียลไทม์ของเครือข่ายที่ติดตั้งกับรถยนต์จึงไม่เป็นไปตามข้อกำหนดของแพ็กเก็ตล่าช้า การจัดลำดับ และความน่าเชื่อถือ ดังนั้น เครือข่ายท้องถิ่นที่ติดตั้งบนยานพาหนะทั่วไปจึงยังคงเป็นโปรโตคอล fieldbus แบบเรียลไทม์ตาม CAN อย่างไรก็ตาม ด้วยการพัฒนาอย่างรวดเร็วของเทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์สำหรับยานยนต์ จำนวน ECU ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และสัญญาณความบันเทิงภาพและเสียงก็รวมอยู่ในการสื่อสารในรถยนต์ด้วย ซึ่งทำให้รถบัสในรถยนต์ที่มีแบนด์วิดท์ต่ำแบบเรียลไทม์สูงแบบเรียลไทม์สูงไม่เหมาะสม สำหรับแนวโน้มการพัฒนายานยนต์อิเล็กทรอนิกส์
สถาบันวิศวกรไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ระหว่างประเทศ (IEEE) อนุมัติมาตรฐานอีเธอร์เน็ตสำหรับยานยนต์เป็นครั้งแรก "100BASE-T1" ในปี 2559 หลังจากการวิจัยระยะยาว อิงตามโซลูชัน BroadR.Reach ของ Broadcom และใช้คู่บิดเกลียวที่ไม่มีฉนวนหุ้มเพียงคู่เดียวที่ชั้นกายภาพ สายไฟและสายเคเบิลโดยใช้อัลกอริธึมการรบกวนที่ปรับให้เหมาะสมยิ่งขึ้นเพื่อลดความสัมพันธ์ของสัญญาณและเพิ่มประสิทธิภาพแบบเรียลไทม์ ซึ่งสามารถให้แบนด์วิดท์แบบเรียลไทม์สูง 100Mbps ในรถยนต์
คุณภาพการสื่อสารของอีเทอร์เน็ตความเร็วสูงในสภาพแวดล้อมที่มีการรบกวนของรถยนต์เป็นปัญหาที่ต้องตรวจสอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเครือข่าย 100BASE.T1 จะใช้สายเคเบิลที่ไม่มีฉนวนหุ้ม ซึ่งไวต่อกระแสไฟกระชากและการรบกวนทางแม่เหล็กไฟฟ้ามากกว่า ส่งผลให้ประสิทธิภาพการทำงานไม่เสถียรและแม้กระทั่งการทำงานล้มเหลว ในปัจจุบัน มีวิธีการทดสอบความสอดคล้องตามชั้นทางกายภาพของอีเทอร์เน็ต ซึ่งใช้ในการทดสอบการสูญเสียการกลับ กระวนกระวายใจเวลา และเอาต์พุตสูงสุดของอุปกรณ์ส่งสัญญาณ มาตรฐาน RFC2544 มีอีเทอร์เน็ตดีเลย์ ทรูพุต และอัตราการสูญเสียแพ็กเก็ต วิธีทดสอบตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพ แต่วิธีการทั่วไปเหล่านี้ใช้อีเทอร์เน็ตแบบเดิม ไม่สนับสนุนอีเทอร์เน็ตยานยนต์ 100BASE-TI และไม่คำนึงถึงลักษณะการรบกวนของสภาพแวดล้อมในรถยนต์